SELÇUKLU DEVLETİ’NİN MOĞOL İŞGALİ ALTINDA OLDUĞU DÖNEMDE AKSARAY’DA GEÇEN İKİ MÜCADELE VE ENTERESAN SONUÇLARI
Author :
Abstract
Anadolu’nun Türkler tarafından fethini takip eden dönemlerde, ele geçirilen bütün şehir ve beldeler gibi Aksaray şehri de yeni bir siluet ve yeni bir kimlik kazanmıştı. Selçuklular’ın politika dehası olarak niteleyebileceğimiz sultan II. Kılıç Arslan (1155-1192), 1170 senesinde yeniden kurduğu bu şehre belki de tarihin hiçbir döneminde yakalayamadığı bir şöhret kazandırdı. Burada kendisi için beyaz taşlardan bir saray yaptırarak şehrin günümüze kadar gelen ismini almasını sağladı. Bunun yanı sıra Aksaray’da Kılıç Arslan’ın askerleri için meskenler, cami, mescid, medrese, ribat türünde pek çok dinî ve medenî eserler inşâ edildi. Kısacası şehir, bu dönemde tam bir Türk-İslâm şehri hüviyetine büründü. Kılıç Arslan, çoğu zaman Aksaray’da oturuyor, sefere çıkacağı dönemlerde askeri techizat ve hazırlıklarını burada tamamlıyor ve seferlerine buradan başlıyordu. Bu sebeple şehir Selçuklular döneminde Darü’l-Cihad, Darü’z-Zafer veya Darü’r-Ribat unvanıyla anılmaya başladı.
Keywords
Abstract
Following period of conquest of Anatolia by the Turks, Aksaray just like other Anatolian cities gained a new appearance and identity. Seljuk sultan, Kilij Arslan II(1155-1192) who was a political genius and the founder of Aksaray had the city as famous as never seen again after 1170. Kilic Arslan built new palace with white stones for himself and city was named after this palace. In addition, he built buildings for his soldiers and other buildings peculiar to Islamic civilization such as mosques, masjids, madrasah, ribat. In fact, Aksaray became a Turkish-Islamic city in this period. Kilic Arslan was resided here and he was prepared for military campaigns here. That is why the city took these names: Darü’l-Cihad, Darü’z-Zafer or Darü’r-Ribat.
Keywords
- Ahmed bin Mahmud, Selçuk-nâme, (haz.: Erdoğan Merçil), İstanbul 2011.
- Ahmed bin Mahmud, Selçuk-nâme, (haz.: Erdoğan Merçil), İstanbul 2011. Aksarayî, Müsâmeretü’l-Ahbâr (çev. Mürsel Öztürk), Ankara 2000.
- Anna Komnena, Alexiad, (çev: Bilge Umar), Ankara 1996, İnkılâp Yay.
- Anonim, Selçuk-nâme, (Çev. Halil İbrahim Gök-Fahrettin Coşguner), Ankara 2014. Azimî, Azimi Tarihi, (ter.: Ali Sevim), Ankara 1988, TTK Yay.
- Gregory Abû’l- Farac, Abû’l-Farac Tarihi, (Suryanca’dan İngilizce’ye çev. Ernest A. Wallis Budge, İngilizce’den Türkçe’ye çev. Ömer Rıza Doğrul), Ankara 1987, TTK Yay., II. Baskı, c.II.
- İbn Bibi, el-Evâmirü’l Alâ’iyye Fi’l-Umuri’l- Alâ’iyye, (Selçuk-nâme), (çev. Mürsel Öztürk), Ankara 1996, c. II.
- İbn Kalanisî, Şam Tarihine Zeyl, I. ve II. Haçlı Seferleri, (Ter. Onur Özatağ ), İstanbul, 2015.
- İbnü’l-Esir el-Cezerî, Ali bin Ebi’l-Kerem Muhammed bin Muhammed bin Abdülkerim binAbdülvâhid eş-Şeybânî, el-Kâmil fî’t-Tarih (İslâm Tarihi), (Ter: Ahmet Ağırakça-Abdülkerim Özaydın, Redaktör: Mertol Tulun), İst.,2008, Hikmet Neşriyat, c. IX.
- İbnü’l-Ezrak, Tarih-i Meyyâfarikîn, (tahkik: Kerim Faruk el-Hûlî-Yusuf Baluken), İstanbul 2014. İbrahim Hakkı Konyalı, Abideleri ve Kitâbeleriyle Niğde Aksaray Tarihi, İstanbul 1974, c. I
- Koca, Salim, Türkiye Selçukluları Tarihi, Ankara 2016.
- Turan, O. Türkiye Selçukluları Hakkında Resmi Vesikalar, Ankara, 1988, II. Baskı, TTK Yay. Turan, O., Selçuklular ve İslâmiyet, İstanbul 1993, III. Baskı.
- Turan, Osman, Selçuklular Zamanında Türkiye, İstanbul 1993, Boğaziçi Yay., III.Baskı.
